Alfabet
Alfabet portugalski składa się z 23 liter:
A [a] | N [ene] |
B [be] | O [o] |
C [se] | P [pe] |
D [de] | Q [ke] |
E [e] | R [erre] |
F [efe] | S [esse] |
G [że] | T [te] |
H [aga] | U [u] |
I [i] | V [we] |
J [żota] | X [szisz] |
L [ele] | Z [ze] |
M [eme] |
Dodatkowo, w wyrazach pochodzenia obcego używane są:
K [kappa]
W [dablju]
Y [ipsilon]
Wymowa portugalska może początkowo sprawiać trudność, gdyż większość samogłosek i część spółgłosek wymawia się inaczej niż w języku polskim. Oto najważniejsze zasady wymowy:
- c przed samogłoskami a, o, u oraz spółgłoskami wymawia się jak [k]
, np.: cama [kama] – łóżko
- c gdy występuje przed samogłoskami e, i, wymawia się jak [s]
, np.: centro [sęntru] – centrum
- ch wymawia się jak polskie [sz]
: chefe [szefy] – szef
- ç wymawia się jak [s]
, na przykład: preço [presu] – cena
- g przed samogłoskami e, i wymawia się jako [ż]
, np.: gente [żęnty] – ludzie
- h w języku portgalskim nie wymawia się
- j wymawia się jak [ż]
: juventude [żuwentudy] – młodzież
- lh przed samogłoską wymawia się [lj]
, na przykład: molhado [moljadu] – mokry
- nh wymawia się jako [nj]
: Minho [minju] – Minho
(region Portugalii)
- s gdy występuje pomiędzy dwiema samogłoskami wymawia się jako [z]
, np. casa [kaza] – dom
- s gdy poprzedza inną spółgłoskę lub występuje na końcu wyrazu wymawia się jak [sz]
, np. mais [majsz] – więcej
- s przed spółgłoską m wymawia się jak [ż]
, na przykład: turismo [turiżmu] – turystyka
- v wymawia się jak [w]
: vaca (waka) – krowa
- x gdy stoi na początku wyrazu, wymawia się jak [sz]
, np.: xadrez [szadrysz] – szachy
- x występujące pomiędzy samogłoskami brzmi jak [ks]
, np.: táxi [taksi] – taxi
- z na końcu wyrazu wymawia się jak [sz]
, np.: capaz [kapasz] – odpowiedni (zdolny do czegoś)
Samogłoski:
- e, é, ê wymawia się niemal jak [y]
, np.: meu [mył] – mój
- i po samogłosce tworzy dyftong brzmiąc jak [j]
, np.: apanhei [apanjej] – złapałem
- o, ó, ô akcentowane wymawia się jak [o]
, np.: fome [fomy] – głód
- o nieakcentowane lub na końcu wyrazu brzmi jak [u]
, np.: passo [pasu] – krok
Akcent
Akcent w języku portugalskim pada najczęściej na przedostatnią sylabę, np.:
- caminho (droga);
- problema (problem);
- normalmente (normalnie).
Akcent pada na ostatnią sylabę:
1. w wyrazach zakończonych na -r, -l i -z, np.:
- trabalhar (pracować);
- center(centralny);
- rapaz (chłopiec).
2. w wyrazach zakończonych na samogłoskę, która stanowi osobną sylabę (w większości będą to formy czasownikowe), np:
- comi (zjadłem);
- bebi (wypiłem).
3. w wyrazach zakończonych na dyftongi, czyli dwugłoski, np.:
- profissão (zawód, zajęcie);
- evolução (ewolucja).
Akcent padający na inną niż przedostatnia sylaba może być także oznaczany za pomocą znaków
graficznych ^
, ´ lub `
, np.:
- português (portugalski, Portugalczyk),
pôr (kłaść),
têm (mają);
- sábado (sobota),
fácil (łatwy);
- Podemos encontrar-nos às tres. – Możemy się spotkoać o trzeciej.